Maniler
|
MANİLER
Göllüce Köyü
AKINCILAR
SİVAS
Ata biner ağadır
Atın yolu dağadır
Kömür gözlü gül yarim
Bu maniler sanadır
Karşıdan atlı geçti
Nalı parlattı geçti
Herkese selam verdi
Beni ağlattı geçti
Kara kara kazanlar
Kara yazı yazanlar
Cennet yüzü görmesin
Aramızı bozanlar
Kaleden inişelim
Atlara binişelim
Oğlan derdin çoğusa
İkimiz bölüşelim
Kara bulut olayım
Pencerene konayım
Yarim mektup yazarken
Kalemi ben olayım
Karşıda kara kuzu
Burma burma boynuzu
Ağlatmayın yiğidi
Verin sevdiği kızı
Kale gibi kar imiş
Yağmur yağmış erimiş
Otuz iki meyveden
En tatlısı yar imiş
Karşıda demir kapı
Zerzesi altın sapı
Beni yardan ayıran
Dilensin kapı kapı
Karşıda kara taşlar
Yarim karanfil aşlar
Kaldır yarim perçemin
Görünsün kalem kaşlar
Mani benim ezberim
Kan ağlıyor gözlerim
Nazlı yarin yolunu
Sabah akşam gözlerim
Samanlık sarı saman
Gel sarılak bir zaman
Elin düğünü oluyor
Bizim düğün ne zaman
Kaşları ince ince
Ölürüm görmeyince
Ben sana yar diyemem
Saçını örmeyince
Gümüş kemer belinde
Altın saat elinde
Dünyada bir dostum var
Oda gurbet elinde
Ayvayı bulamadım
Uzanıp alamadım
O yar bana gücenmiş
Nedendir soramadım
Akarsular olaydım
Kız destine dolaydım
Gümüşten kollarına
Bir bilezik olaydım
Arpalar dize kadar
Gel yarim bize kadar
Sana çorap öreyim
Topuktan dize kadar
Armut dalda bir sıra
Yarim gitti Mısır'a
Koyun olsam melesem
Yarimin peşi sıra
Evleri sıralıdır
Sevdiğim buralıdır
Geçme evim öğünden
Yüreğim yaralıdır
Eserim yeller gibi
Tozarım yollar gibi
Ben bu kızın aşkına
Coşarım seller gibi
Al ördek, yeşil ördek
Kanadın düşür ördek
Tek gelip tek gidersin
Hanıya eşin ördek
Bahçe bağ deyi ağlar
Ayva nar deyi ağlar
Anadan doğan çocuk
Hep de yar deyi ağlar
|
